Instalacja

Windows XP korzysta z instalatora znanego z Windows 2000 i umożliwia zarówno instalację poprzez bootowanie z płyty CD-ROM jak i za pomocą Instalatora (Setup) uruchamianego z poprzednich wersji Windows (np. 2000). Ja skorzystałem z tej drugiej możliwości.
Podkreślę tu, że w przypadku posiadania różnych wersji językowych (np. Windows 2000 PL, a Windows XP ANG) Setup zablokuje możliwość Upgrade'u.
Po skonfigurowaniu kilku podstawowych opcji (ustawienia regionalne, ułatwienia dostępu itp.) i podaniu klucza CD-Key, instalator zapytał o konwersę FAT32 na NTFS (odpowiedzałem przecząco), po czym zrestartował komputer, podając wcześniej szacowany czas instalacji, który miał wynieść 50-60 min. Setup chciał też skorzystać z Dynamic Update (aktualizacja przez Internet). Jednak znając polskie warunki działania Internetu zrezygnowałem.
Po ponownym uruchomieniu pojawiło kilka ekranów a la DOS wczytujących sterowniki i pytających o partycję oraz system plików (do wyboru FAT/FAT32/NTFS), a następnie uruchomione zostało sprawdzenie dysków twardych w poszukiwaniu błędów; wszystko w miarę szybko, nieco szybciej niż w Setup'ie z Windows 2000 oraz wcześniejszych buildów XP. Kolejnym krokiem było skopiowanie potrzebnych plików i wczytanie interfejsu graficznego. W następnej fazie instalator wykrywa urządzenia podłączone do komputera i instaluje odpowiednie sterowniki. Warto zaznaczyć, że proces ten został znacznie usprawniony w stosunku do Windows 2000, ponieważ przy instalacji starszego systemu (tj. Windows 2000) system mój zawieszał się regularnie i musiałem włączyć w BIOSie opcję Load BIOS Defaults.

Menu bootujące

System podobnie jak Windows 2000 wykrył wszystkie systemy operacyjne znajdujące się na poszczególnych partycjach i dodał je do menu wyboru systemu operacyjnego przy starcie komputera, a właściwie dopisał się na pierwszym miejscu na tej liście i ustawił jako Default. Standardowo system daje 30 sekund na wybór systemu, co można zmienić w pliku boot.ini albo w ustawieniach zaawansowanych.

Pierwsze uruchomienie

Windows XP uruchomił się szybko w ok. 25 sekund (licząc od menu wyboru systemu, o jakieś 20 sekund szybciej od Windows 2000). Standardowa rozdzielczość to 1024x768 32 bit (Monitor: 17" Samsung). Pulpit wyglądał świetnie (m.in. nowe i lepiej wyglądające w stosunku do wersji RC1/2 tapety). Default'owo pulpit nie zawiera ikon - tak jak we wcześniejszych buildach XP, ale zmieniła się tapeta z Windows XP na Bliss. Wygląda b.przyjemnie, powiem nawet, że bajkowo :) Inne tapety to impresjonistyczne fotki; również b.fajne.
 

Użytkownicy / Aktywacja

Przy 1. uruchomieniu "czarodziej" pyta o użytkowników, którzy będą korzystali z komputera. Ja podałem tylko jednego. Oprócz tego musiałem oczywiście podać hasło Administratora. Kolejne uruchmienia odbywały się z automatycznym logowaniem użytkownika o uprawnieniach admin'a, którego nazwę podałem jako pierwszego (i jedynego).

System zaraz po starcie wyświetlił na pasku zadań ikonkę informującą o konieczności aktywacji w przeciągu 14 dni. Kolejnej aktywacji trzeba dokonać przy 3. zmianie w konfiguracji sprzętu, gdyż Windows XP pomyśli wtedy, że przenieśliśmy jedną kopię na drugi, inny komputer.

Monitorowane są :
1. numer seryjny wolumenu systemowego
2. adres MAC karty sieciowej
3. napęd CD-ROM/DVD-ROM
4. karta graficzna
5. numer seryjny procesora
6. dysk twardy
7. kontroler SCSI
8. kontroler IDE
9. model procesora
10. ilość pamięci RAM

Należy wtedy skontaktować się z MS, który poda nam przez telefon 40 cyfrowy kod aktywacyjny; kolejne utrudnienie dla piratów ze strony giganta z Redmond. Czy jednak skuteczne ? Odpowiedź brzmi: NIE.
Jak mi wiadomo algorytm działania aktywacji Windows XP został już złamany. Cracków do RC1/RC2 czy nawet wersji RTL również trudno jest w sieci nie znaleźć... Po raz kolejny na nic zdały się wysiłki Microsoftu w zabezpieczeniu systemu przed piratami, a tylko utrudni to życie uczciwym  ludziom, którzy kupią wersję pudełkową w sklepie (przypomnę, że premiera będzie miała miejsce: 25.X br.).

Następna strona >>